Shashi Tharoor debating for the motion that Britain owes India reparations.SCRIPT BELOW>>>>>>
*can be used to introduce THEN GANDHI CAME-PLUS ONE ENGLISH
for more speeches like this click
SCRIPT OF THE SPEECH BY SASI THARUR
Madam President and gentlemen, ladies of the house
I standing here with eight minutes in my hands in this venerable and rather magnificent institution, I was going to assure you that I belong to the Henry VIII School of public speaking - that as Henry VIII said to his wives 'I shall not keep you long'. But now finding myself the seventh speaker out of eight in what must already seem a rather long evening to you I rather feel like Henry VIII's the last wife. I know more or less of what expected of me but I am not sure how to do it any differently.
''എട്ടു മിനിറ്റാണ് എനിക്കു സംസാരിക്കാൻ തന്നിരിക്കുന്നത്. ‘ഹെൻറി എട്ടാമൻ പബ്ലിക് സ്പീക്കിങ് സ്കൂളി’ൽ പെട്ടയാളാണു ഞാൻ. ഹെൻറി എട്ടാമൻ ഭാര്യമാരോടു പറഞ്ഞതുപോലെ ‘ ഞാൻ നിങ്ങളെ കൂടുതൽ സമയം ബുദ്ധിമുട്ടിക്കില്ല’– (സദസ്സിൽ നിന്നു നിറഞ്ഞ കയ്യടി. ഹെൻറി എട്ടാമൻ രാജാവ് ആറു തവണ വിവാഹം കഴിച്ചിരുന്നു.) ഏഴാമത്തെ പ്രസംഗകനാണ് ഞാൻ. ഞാനിപ്പോൾ എന്നെ കാണുന്നത് ഹെൻറി എട്ടാമന്റെ അവസാനത്തെ ഭാര്യയെപ്പോലെയാണ്. നിങ്ങൾ എന്നിൽ നിന്നു പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതെന്താണെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം. അത് വ്യത്യസ്തയോടെ ചെയ്യാനാവുമോ എന്നെനിക്കുറപ്പില്ല.
ബ്രിട്ടൻ ഇന്ത്യയിലെത്തിയപ്പോൾ ലോക സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിൽ ഇന്ത്യയുടെ പങ്ക് 23 ശതമാനമായിരുന്നു. ബ്രിട്ടിഷുകാർ പോയപ്പോഴേക്കും അത് നാലു ശതമാനത്തിൽ കുറവായി. ഇന്ത്യയെ കൊള്ളയടിച്ചത് ഉപയോഗിച്ചാണ് രണ്ടു നൂറ്റാണ്ടിലേറെ കാലം കൊണ്ട് ബ്രിട്ടൻ വളർന്നത്. ബ്രിട്ടനിലെ വ്യവസായവൽക്കരണം ഉണ്ടായത് ഇന്ത്യയിലെ വ്യവസായ നശീകരണത്തിൽ നിന്നാണ്. ഇന്ത്യയിലെ നെയ്ത്തുകാരുടെ കാര്യം തന്നെ എടുക്കാം. ബ്രിട്ടിഷുകാർ വരും മുൻപ് മസ്‌ലിൻ പോലെ മികച്ച തുണി ഉൽപാദിപ്പിച്ചിരുന്നവരാണ് ഇന്ത്യയിലെ നെയ്ത്തുകാർ. ലോകമെങ്ങും പ്രശസ്തി നേടിയവർ. ബ്രിട്ടിഷുകാർ എത്തി അവരുടെ കൈകൾ തല്ലിയൊടിച്ചു, തറികൾ തകർത്തു, നികുതികൾ ഏർപ്പെടുത്തി, അസംസ്കൃത വസ്തുക്കൾ ബ്രിട്ടനിലേക്കു കടത്തി. അവിടെ നിന്ന് ലോകമെമ്പാടും തുണി കയറ്റിയയച്ചു. ഇന്ത്യയിലെ നെയ്ത്തുകാർ പിച്ചക്കാരായി. ലോക വ്യാപാരത്തിൽ ഇന്ത്യയുടെ പങ്ക് 27 ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് രണ്ടു ശതമാനത്തിൽ താഴെ കുറഞ്ഞു. അതേസമയം റോബർട്ട് ക്ലൈവിനെപ്പോലെയുളള കൊളോണിയലിസ്റ്റുകൾ ഹിന്ദിയിലെ ലൂട്ട് എന്ന വാക്ക് അവരുടെ സ്വഭാവത്തെപ്പോലെ തന്നെ ഇംഗ്ലിഷ് നിഘണ്ടുവിലേക്കു കൊണ്ടുപോയി (കയ്യടി). ക്ലൈവ് ഓഫ് ഇന്ത്യ എന്നു ബ്രിട്ടൻ വിളിച്ചു. ഇന്ത്യ മുഴുവൻ അയാളുടെയാണെന്ന പോലെ. (കയ്യടി). 19–ാം നൂറ്റാണ്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഇന്ത്യ ബ്രിട്ടന്റെ ഏറ്റവും വലിയ കറവപ്പശുവായി മാറിയിരുന്നു. ബ്രിട്ടൻ ഉണ്ടാക്കിവിടുന്ന സാധനങ്ങൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ വാങ്ങുന്ന രാജ്യം, ബ്രിട്ടിഷുകാർക്ക് നല്ല ശമ്പളമുള്ള ജോലി ലഭിക്കുന്ന രാജ്യം. ഞങ്ങളെ അടിച്ചമർത്തിയതിന് ഞങ്ങൾ അങ്ങോട്ടു പണം കൊടുക്കേണ്ടിവന്നു. ( for more in MALAYALAM...read the post completely)
''എട്ടു മിനിറ്റാണ് എനിക്കു സംസാരിക്കാൻ തന്നിരിക്കുന്നത്. ‘ഹെൻറി എട്ടാമൻ പബ്ലിക് സ്പീക്കിങ് സ്കൂളി’ൽ പെട്ടയാളാണു ഞാൻ. ഹെൻറി എട്ടാമൻ ഭാര്യമാരോടു പറഞ്ഞതുപോലെ ‘ ഞാൻ നിങ്ങളെ കൂടുതൽ സമയം ബുദ്ധിമുട്ടിക്കില്ല’– (സദസ്സിൽ നിന്നു നിറഞ്ഞ കയ്യടി. ഹെൻറി എട്ടാമൻ രാജാവ് ആറു തവണ വിവാഹം കഴിച്ചിരുന്നു.) ഏഴാമത്തെ പ്രസംഗകനാണ് ഞാൻ. ഞാനിപ്പോൾ എന്നെ കാണുന്നത് ഹെൻറി എട്ടാമന്റെ അവസാനത്തെ ഭാര്യയെപ്പോലെയാണ്. നിങ്ങൾ എന്നിൽ നിന്നു പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതെന്താണെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം. അത് വ്യത്യസ്തയോടെ ചെയ്യാനാവുമോ എന്നെനിക്കുറപ്പില്ല.
ബ്രിട്ടൻ ഇന്ത്യയിലെത്തിയപ്പോൾ ലോക സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിൽ ഇന്ത്യയുടെ പങ്ക് 23 ശതമാനമായിരുന്നു. ബ്രിട്ടിഷുകാർ പോയപ്പോഴേക്കും അത് നാലു ശതമാനത്തിൽ കുറവായി. ഇന്ത്യയെ കൊള്ളയടിച്ചത് ഉപയോഗിച്ചാണ് രണ്ടു നൂറ്റാണ്ടിലേറെ കാലം കൊണ്ട് ബ്രിട്ടൻ വളർന്നത്. ബ്രിട്ടനിലെ വ്യവസായവൽക്കരണം ഉണ്ടായത് ഇന്ത്യയിലെ വ്യവസായ നശീകരണത്തിൽ നിന്നാണ്. ഇന്ത്യയിലെ നെയ്ത്തുകാരുടെ കാര്യം തന്നെ എടുക്കാം. ബ്രിട്ടിഷുകാർ വരും മുൻപ് മസ്‌ലിൻ പോലെ മികച്ച തുണി ഉൽപാദിപ്പിച്ചിരുന്നവരാണ് ഇന്ത്യയിലെ നെയ്ത്തുകാർ. ലോകമെങ്ങും പ്രശസ്തി നേടിയവർ. ബ്രിട്ടിഷുകാർ എത്തി അവരുടെ കൈകൾ തല്ലിയൊടിച്ചു, തറികൾ തകർത്തു, നികുതികൾ ഏർപ്പെടുത്തി, അസംസ്കൃത വസ്തുക്കൾ ബ്രിട്ടനിലേക്കു കടത്തി. അവിടെ നിന്ന് ലോകമെമ്പാടും തുണി കയറ്റിയയച്ചു. ഇന്ത്യയിലെ നെയ്ത്തുകാർ പിച്ചക്കാരായി. ലോക വ്യാപാരത്തിൽ ഇന്ത്യയുടെ പങ്ക് 27 ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് രണ്ടു ശതമാനത്തിൽ താഴെ കുറഞ്ഞു. അതേസമയം റോബർട്ട് ക്ലൈവിനെപ്പോലെയുളള കൊളോണിയലിസ്റ്റുകൾ ഹിന്ദിയിലെ ലൂട്ട് എന്ന വാക്ക് അവരുടെ സ്വഭാവത്തെപ്പോലെ തന്നെ ഇംഗ്ലിഷ് നിഘണ്ടുവിലേക്കു കൊണ്ടുപോയി (കയ്യടി). ക്ലൈവ് ഓഫ് ഇന്ത്യ എന്നു ബ്രിട്ടൻ വിളിച്ചു. ഇന്ത്യ മുഴുവൻ അയാളുടെയാണെന്ന പോലെ. (കയ്യടി). 19–ാം നൂറ്റാണ്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഇന്ത്യ ബ്രിട്ടന്റെ ഏറ്റവും വലിയ കറവപ്പശുവായി മാറിയിരുന്നു. ബ്രിട്ടൻ ഉണ്ടാക്കിവിടുന്ന സാധനങ്ങൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ വാങ്ങുന്ന രാജ്യം, ബ്രിട്ടിഷുകാർക്ക് നല്ല ശമ്പളമുള്ള ജോലി ലഭിക്കുന്ന രാജ്യം. ഞങ്ങളെ അടിച്ചമർത്തിയതിന് ഞങ്ങൾ അങ്ങോട്ടു പണം കൊടുക്കേണ്ടിവന്നു. ( for more in MALAYALAM...read the post completely)
Perhaps what I should do is really try and pay attention to the arguments that have advanced by the Opposition today. We had for example Sir Richard Ottaway suggesting - challenging the very idea that it could be argued that the economic situation of the colonies was actually worsened by the experience of British colonialism.
Well I stand to offer you the Indian example, Sir Richard. India share of the world economy when Britain arrived on it's shores was 23 per cent, by the time the British left it was down to below 4 per cent. Why? Simply because India had been governed for the benefit of Britain.
Britain's rise for 200 years was financed by it's depredations in India. In fact Britain's industrial revolution was actually premised upon the de-industrialisation of India.
The handloom weaver's for example famed across the world whose products were exported around the world, Britain came right in. There were actually these weaver's making fine muslin as light as woven wear, it was said, and Britain came right in, smashed their thumbs, broke their looms, imposed tariffs and duties on their cloth and products and started, of course, taking their raw material from India and shipping back manufactured cloth flooding the world's markets with what became the products of the dark and satanic mills of the Victoria in England
That meant that the weavers in India became beggars and India went from being a world famous exporter of finished cloth into an importer when from having 27 per cent of the world trade to less than 2 per cent.
Meanwhile, colonialists like Robert Clive brought their rotten boroughs in England on the proceeds of their loot in India while taking the Hindi word loot into their dictionary as well as their habits.
And the British had the gall to call him Clive of India as if he belonged to the country, when all he really did was to ensure that much of the country belonged to him.
By the end of 19th century, the fact is that India was already Britain's biggest cash cow, the world's biggest purchaser of British goods and exports and the source for highly paid employment for British civil servants. We literally paid for our own oppression. And as has been pointed out, the worthy British Victorian families that made their money out of the slave economy, one fifth of the elites of the wealthy class in Britain in 19th century owed their money to transporting 3 million Africans across the waters. And in fact in 1833 when slavery was abolished and what happened was a compensation of 20 million pounds was paid not as reparations to those who had lost their lives or who had suffered or been oppressed by slavery but to those who had lost their property.
I was struck by the fact that your Wi-Fi password at this Union commemorates the name of Mr Gladstone - the great liberal hero. Well, I am very sorry his family was one of those who benefited from this compensation.
Staying with India between 15-29 million Indians died of starvation in British induced famines. The most famous example was, of course, was the great Bengal famine during the World War II when 4 million people died because Winston Churchill deliberately as a matter of written policy proceeded to divert essential supplies from civilians in Bengal to sturdy tummies and Europeans as reserve stockpiles.
He said that the starvation of anyway underfed Bengalis mattered much less than that of sturdy Greeks' - Churchill's actual quote. And when conscious stricken British officials wrote to him pointing out that people were dying because of this decision, he peevishly wrote in the margins of file, “Why hasn’t Gandhi died yet?"
So, all notions that the British were trying to do their colonial enterprise out of enlightened despotism to try and bring the benefits of colonialism and civilisation to the benighted. Even I am sorry - Churchill's conduct in 1943 is simply one example of many that gave light to this myth.
As others have said on the proposition - violence and racism were the reality of the colonial experience. And no wonder that the sun never set on the British empire because even god couldn’t trust the English in the dark.
Let me take the World War I as a very concrete example since the first speaker Mr. Lee suggested these couldn't be quantified. Let me quantify World War I for you. Again I am sorry from an Indian perspective as others have spoken abut the countries. One-sixth of all the British forces that fought in the war were Indian - 54 000 Indians actually lost their lives in that war, 65 000 were wounded and another 4000 remained missing or in prison.
Indian taxpayers had to cough up a 100 million pounds in that time’s money. India supplied 17 million rounds of ammunition, 6,00,000 rifles and machine guns, 42 million garments were stitched and sent out of India and 1.3 million Indian personnel served in this war. I know all this because the commemoration of the centenary has just taken place.
But not just that, India had to supply 173,000 animals 370 million tonnes of supplies and in the end the total value of everything that was taken out of India and India by the way was suffering from recession at that time and poverty and hunger, was in today's money 8 billion pounds. You want quantification, it’s available.
World War II, it was was even worse - 2.5 million Indians in uniform. I won't believe it to the point but Britain's total war debt of 3 billion pounds in 1945 money, 1.25 billion was owed to India and never actually paid.
Somebody mentioned Scotland, well the fact is that colonialism actually cemented your union with Scotland. The Scots had actually tried to send colonies out before 1707, they had all failed, I am sorry to say. But, then of course, came union and India was available and there you had a disproportionate employment of Scots, I am sorry but Mr Mckinsey had to speak after me, engaged in this colonial enterprise as soldiers, as merchants, as agents, as employees and their earnings from India is what brought prosperity to Scotland, even pulled Scotland out of poverty.
Now that India is no longer there, no wonder the bonds are loosening. Now we have heard other arguments on this side and there has been a mention of railways. Well let me tell you first of all as my colleague the Jamaican High Commissioner has pointed out, the railways and roads were really built to serve British interests and not those of the local people but I might add that many countries have built railways and roads without having had to be colonalised in order to do so.
They were designed to carry raw materials from the hinterland into the ports to be shipped to Britain. And the fact is that the Indian or Jamaican or other colonial public - their needs were incidental. Transportation - there was no attempt made to match supply from demand from as transports, none what so ever.
Instead in fact the Indian railways were built with massive incentives offered by Britain to British investors, guaranteed out of Indian taxes paid by Indians with the result that you actually had one mile of Indian railway costing twice what it cost to built the same mile in Canada or Australia because there was so much money being paid in extravagant returns.
Britain made all the profits, controlled the technology, supplied all the equipment and absolutely all these benefits came as British private enterprise at Indian public risk. That was the railways as an accomplishment.
We are hearing about aid, I think it was Sir Richard Ottaway mentioned British aid to India. Well let me just point out that the British aid to India is about 0.4 per cent of India's GDP. The government of India actually spends more on fertiliser subsidies which might be an appropriate metaphor for that argument.
If I may point out as well that as my fellow speakers from the proposition have pointed out there have been incidents of racial violence, of loot, of massacres, of blood shed, of transportation and in India's case even one of our last Mughal emperors. Yes, may be today's Britains are not responsible for some of these reparations but the same speakers have pointed with pride to their foreign aid - you are not responsible for the people starving in Somalia but you give them aid surely the principle of reparation for what is the wrongs that have done cannot be denied.
It's been pointed out that for the example dehumanisation of Africans in the Caribbean, the massive psychological damage that has been done, the undermining of social traditions, of the property rights, of the authority structures of the societies - all in the interest of British colonialism and the fact remains that many of today's problems in these countries including the persistence and in some cases the creation of racial, of ethnic, of religious tensions were the direct result of colonialism. So there is a moral debt that needs to be paid.
Someone challenged reparations elsewhere. Well I am sorry Germany doesn't just give reparations to Israel, it also gives reparations to Poland perhaps some of the speakers here are too young to remember the dramatic picture of Charles William Brunt on his knees in the Walter Gaiter in 1970.
There are other examples, there is Italy's reparations to Libya, there is Japan's to Korea even Britain has paid reparations to the New Zealand Maoris. So it is not as if this is something that is unprecedented or unheard of that somehow opens some sort of nasty Pandora box.
No wonder professor Louis reminded us that he is from Texas. There is a wonderful expression in Texas that summarises the arguments of the opposition 'All hat and no cattle'.
Now, If I can just quickly look through the other notes that I was scribbling while they were speaking, there was a reference to democracy and rule of law. Let me say with the greatest possible respect, you cannot to be rich to oppress, enslave, kill, maim, torture people for 200 years and then celebrate the fact that they are democratic at the end of it.
We were denied democracy so we had to snatch it, seize it from you with the greatest of reluctance it was considered in India's case after 150 years of British rule and that too with limited franchise.
If I may just point out the arguments made by a couple of speakers. The first speaker Mr. Lee in particular conceded all the evil atrocities of the colonialism but essentially suggested that reparations won't really help, they won't help the right people, they would be use of propaganda tools, they will embolden people like Mr Mugabe. So, it's nice how in the old days, I am sorry to say that either people of the Caribbean used to frighten their children into behaving and sleeping by saying some Francis Drake would come up after them that was the legacy, now Mugabe will be there - the new sort of Francis Drake of our time.
The fact is very simply said, that we are not talking about reparations as a tool to empower anybody, they are a tool for you to atone, for the wrongs that have been done and I am quite prepared to accept the proposition that you can't evaluate, put a monetary sum to the kinds of horrors people have suffered. Certainly no amount of money can expedite the loss of a loved one as somebody pointed out there. You are not going to figure out the exact amount but the principle is what matters.
The fact is that to speak blithely of sacrifices on both sides as an analogy was used here - a burglar comes into your house and sacks the place but stubs his toe and you say that there was sacrifice on both sides that I am sorry to say is not an acceptable argument. The truth is that we are not arguing specifically that vast sums of money needs to be paid. The proposition before this house is the principle of owing reparations, not the fine points of how much is owed, to whom it should be paid. The question is, is there a debt, does Britain owe reparations?
As far as I am concerned, the ability to acknowledge your wrong that has been done, to simply say sorry will go a far far far longer way than some percentage of GDP in the form of aid.
What is required it seems to me is accepting the principle that reparations are owed. Personally, I will be quiet happy if it was one pound a year for the next 200 years after the last 200 years of Britain in India.
Thank you very much madam President.
***********************************************************************************************
Sasi Tharur-Education
Tharoor was born in London to Lily and Chandran Tharoor of Palakkad, Kerala. His father worked in various positions in London, Bombay, Calcutta and Delhi, including a 25-year career (culminating as Group Advertising Manager) for The Statesman. His paternal uncle was T. Parameshwar, the founder of Readers Digest in India, through whom Tharoor is also related to the artist Anjolie Ela Menon. After his parents returned to India, Tharoor boarded at Montfort School in Yercaud (1962), subsequently moving to Bombay(now Mumbai) and studying at the Campion School (1963–68).[4] He spent his high school years at St Xavier's Collegiate in Kolkata (1969–71). He then went on to graduate with a Bachelor of Arts Degree in History from St Stephen's College, Delhi,(1972–75), where his contemporaries included the politician Salman Khurshid, the documentary film-maker Rajiv Mehrotra, the quizmaster Siddhartha Basu, the novelists Amitav Ghosh, Rukun Advani and Anurag Mathur, the theatre impresario Amir Raza Husain, the editor and politicianChandan Mitra, the columnist Swapan Dasgupta, the economist and media crusader Paranjoy Guha Thakurta, the IAS officer-turned social activist Harsh Mander, the television personality Sunil Sethi, the diplomats Jayant Prasad, the World Trade Organization executive Harsh Vardhan Singh and the advertising guru Piyush Pandey.
In 1975 he moved to the United States to pursue graduate studies at The Fletcher School of Law and Diplomacy at Tufts University,[5]where he obtained his MA and MALD winning the Robert B Stewart Prize for Best Student and completed his Ph.D at the age of 22. At Fletcher he also helped found and was the first Editor of the Fletcher Forum of International Affairs (now in its 35th year). He has also been awarded an honorary D.Litt by the University of Puget Sound and a Doctorate Honoris Causa in History by the University of Bucharest.[6]
Tharoor has two sons from his first marriage, both graduates of Yale University, residing in New York, Ishaan and Kanishk Tharoor. Tharoor has two sisters, Shobha Tharoor-Srinivasan, who lives in the United States, and Smita Tharoor, who is based in London.
*******************************************************************************************************************
ലണ്ടനിൽ ശശി തരൂർ നടത്തിയ 'ബ്രിട്ടീഷ് വിരുദ്ധ പ്രസംഗം'..!
**********************************************
''എട്ടു മിനിറ്റാണ് എനിക്കു സംസാരിക്കാൻ തന്നിരിക്കുന്നത്. ‘ഹെൻറി എട്ടാമൻ പബ്ലിക് സ്പീക്കിങ് സ്കൂളി’ൽ പെട്ടയാളാണു ഞാൻ. ഹെൻറി എട്ടാമൻ ഭാര്യമാരോടു പറഞ്ഞതുപോലെ ‘ ഞാൻ നിങ്ങളെ കൂടുതൽ സമയം ബുദ്ധിമുട്ടിക്കില്ല’– (സദസ്സിൽ നിന്നു നിറഞ്ഞ കയ്യടി. ഹെൻറി എട്ടാമൻ രാജാവ് ആറു തവണ വിവാഹം കഴിച്ചിരുന്നു.) ഏഴാമത്തെ പ്രസംഗകനാണ് ഞാൻ. ഞാനിപ്പോൾ എന്നെ കാണുന്നത് ഹെൻറി എട്ടാമന്റെ അവസാനത്തെ ഭാര്യയെപ്പോലെയാണ്. നിങ്ങൾ എന്നിൽ നിന്നു പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതെന്താണെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം. അത് വ്യത്യസ്തയോടെ ചെയ്യാനാവുമോ എന്നെനിക്കുറപ്പില്ല.
ബ്രിട്ടൻ ഇന്ത്യയിലെത്തിയപ്പോൾ ലോക സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിൽ ഇന്ത്യയുടെ പങ്ക് 23 ശതമാനമായിരുന്നു. ബ്രിട്ടിഷുകാർ പോയപ്പോഴേക്കും അത് നാലു ശതമാനത്തിൽ കുറവായി. ഇന്ത്യയെ കൊള്ളയടിച്ചത് ഉപയോഗിച്ചാണ് രണ്ടു നൂറ്റാണ്ടിലേറെ കാലം കൊണ്ട് ബ്രിട്ടൻ വളർന്നത്. ബ്രിട്ടനിലെ വ്യവസായവൽക്കരണം ഉണ്ടായത് ഇന്ത്യയിലെ വ്യവസായ നശീകരണത്തിൽ നിന്നാണ്. ഇന്ത്യയിലെ നെയ്ത്തുകാരുടെ കാര്യം തന്നെ എടുക്കാം. ബ്രിട്ടിഷുകാർ വരും മുൻപ് മസ്‌ലിൻ പോലെ മികച്ച തുണി ഉൽപാദിപ്പിച്ചിരുന്നവരാണ് ഇന്ത്യയിലെ നെയ്ത്തുകാർ. ലോകമെങ്ങും പ്രശസ്തി നേടിയവർ. ബ്രിട്ടിഷുകാർ എത്തി അവരുടെ കൈകൾ തല്ലിയൊടിച്ചു, തറികൾ തകർത്തു, നികുതികൾ ഏർപ്പെടുത്തി, അസംസ്കൃത വസ്തുക്കൾ ബ്രിട്ടനിലേക്കു കടത്തി. അവിടെ നിന്ന് ലോകമെമ്പാടും തുണി കയറ്റിയയച്ചു. ഇന്ത്യയിലെ നെയ്ത്തുകാർ പിച്ചക്കാരായി. ലോക വ്യാപാരത്തിൽ ഇന്ത്യയുടെ പങ്ക് 27 ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് രണ്ടു ശതമാനത്തിൽ താഴെ കുറഞ്ഞു. അതേസമയം റോബർട്ട് ക്ലൈവിനെപ്പോലെയുളള കൊളോണിയലിസ്റ്റുകൾ ഹിന്ദിയിലെ ലൂട്ട് എന്ന വാക്ക് അവരുടെ സ്വഭാവത്തെപ്പോലെ തന്നെ ഇംഗ്ലിഷ് നിഘണ്ടുവിലേക്കു കൊണ്ടുപോയി (കയ്യടി). ക്ലൈവ് ഓഫ് ഇന്ത്യ എന്നു ബ്രിട്ടൻ വിളിച്ചു. ഇന്ത്യ മുഴുവൻ അയാളുടെയാണെന്ന പോലെ. (കയ്യടി). 19–ാം നൂറ്റാണ്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഇന്ത്യ ബ്രിട്ടന്റെ ഏറ്റവും വലിയ കറവപ്പശുവായി മാറിയിരുന്നു. ബ്രിട്ടൻ ഉണ്ടാക്കിവിടുന്ന സാധനങ്ങൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ വാങ്ങുന്ന രാജ്യം, ബ്രിട്ടിഷുകാർക്ക് നല്ല ശമ്പളമുള്ള ജോലി ലഭിക്കുന്ന രാജ്യം. ഞങ്ങളെ അടിച്ചമർത്തിയതിന് ഞങ്ങൾ അങ്ങോട്ടു പണം കൊടുക്കേണ്ടിവന്നു.
19–ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പണക്കാരായ ബ്രിട്ടിഷുകാരിൽ അഞ്ചിലൊരുഭാഗം 30 ലക്ഷം ആഫ്രിക്കൻ അടിമകളെ കടത്തിയാണു പണമുണ്ടാക്കിയത്. 1833ൽ അടിമത്തം അവസാനിപ്പിച്ചപ്പോൾ 20 ദശലക്ഷം പൗണ്ടാണ് നൽകിയത്– ജീവൻ നഷ്ടപ്പെട്ടവർക്കുള്ള നഷ്ടപരിഹാരമായല്ല അതു നൽകിയത്, മറിച്ച് ഭൂമി നഷ്ടപ്പെട്ടവർക്കാണ് അതു നൽകിയത്.
ഇന്ത്യയെക്കുറിച്ചു പറയാം. പതിനഞ്ചു ദശലക്ഷത്തിനും 20 ദശലക്ഷത്തിനും ഇടയിൽ ഇന്ത്യക്കാർ ബ്രിട്ടിഷ് ഭരണകാലത്തു പട്ടിണി മൂലം മരിച്ചു. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധകാലത്ത് നാലു ദശലക്ഷം പേർ പട്ടിണി മൂലം മരിച്ച ബംഗാൾ ഏറ്റവും നല്ല ഉദാഹരണം. ബംഗാളിലെ ജനങ്ങൾക്കു കിട്ടേണ്ട ഭക്ഷണം മനപ്പൂർവം നൽകാതെ, ബ്രിട്ടനു ഭാവിയിൽ ഉപയോഗിക്കാൻ മാറ്റിവച്ചത് വിൻസ്റ്റൻ ചർച്ചിലാണ്. ഇതു ശരിയല്ലെന്നു ബ്രിട്ടിഷുകാർ തന്നെ ചർച്ചിലിനോടു ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയപ്പോൾ ചർച്ചിൽ ഫയലിന്റെ മാർജിനിൽ എഴുതി–‘‘എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇതുവരെ ഗാന്ധിജി മരിക്കാത്തത്?’’ 1943ൽ ചർച്ചിൽ ചെയ്തത് ഒരു ഉദാഹരണം മാത്രം. എത്രയോ ബ്രിട്ടിഷുകാർ ഇന്ത്യയോട് അതേ രീതിയിൽ പെരുമാറി. ബ്രിട്ടിഷ് സാമ്രാജ്യത്തിൽ സൂര്യനസ്തമിക്കാതിരുന്നതിൽ അദ്ഭുതമില്ല. കാരണം, ദൈവത്തിനു പോലും ഇരുട്ടത്ത് ബ്രിട്ടിഷുകാരെ വിശ്വാസമില്ലായിരുന്നു (കയ്യടി). ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ കാര്യമെടുക്കാം. ബ്രിട്ടിഷ് സൈന്യത്തിൽ യുദ്ധം ചെയ്തവരിൽ ആറിലൊരു ഭാഗം ഇന്ത്യക്കാരായിരുന്നു. 54,000 ഇന്ത്യക്കാർക്ക് ആ യുദ്ധത്തിൽ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെട്ടു. 65,000 ഇന്ത്യക്കാർക്കു പരുക്കേറ്റു. 4000 ഇന്ത്യക്കാരെ കാണാതാവുകയോ അവർ ജയിലിലടയ്ക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്തു. ഇന്ത്യയിലെ നികുതിദായകർ 100 ദശലക്ഷം പൗണ്ട് (അക്കാലത്തെ മൂല്യം) നികുതിയടയ്ക്കേണ്ടിവന്നു. ഇന്ത്യ ആറു ലക്ഷം തോക്കുകൾ നൽകി, 40 ദശലക്ഷം വസ്ത്രങ്ങൾ ഇന്ത്യയിൽ നിർമിച്ചു തയ്ച്ച് പുറത്തേക്കു കൊണ്ടുപോയി. ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് അക്കാലത്തു കൊണ്ടുപോയ വസ്തുക്കളുടെ മൂല്യം ഇന്നത്തെ മൂല്യമനുസരിച്ചു കണക്കാക്കിയാൽ 800 കോടി പൗണ്ട് ആണ്. ഇന്ത്യ പട്ടിണി അനുഭവിക്കുന്ന സമയത്തായിരുന്നു ഇതെന്ന് ഓർക്കണം.
രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധകാലത്തെക്കുറിച്ചു പറയാം. അത് കൂടുതൽ മോശമാണ്. 25 ലക്ഷം ഇന്ത്യക്കാരാണ് ബ്രിട്ടനുവേണ്ടി പൊരുതിയത്. 1945ലെ ബ്രിട്ടന്റെ യുദ്ധക്കടം 300 കോടി പൗണ്ട് ആയിരുന്നു. അതിൽ 125 കോടി പൗണ്ട് ഇന്ത്യയുടേതാണ്. ഈ പണം ഇതുവരെ തിരിച്ചുതന്നിട്ടില്ല.
സ്കോട്‌ലൻഡിനെപ്പറ്റി ഇവിടെയാരോ പറഞ്ഞു. കോളനിവൽക്കരണമാണ് സ്കോട്‌ലൻഡുമായുള്ള നിങ്ങളുടെ ബന്ധം അരക്കിട്ടുറപ്പിച്ചത്. ഇന്ത്യയിൽ ഇഷ്ടം പോലെ സ്കോട്‌ലൻഡുകാർക്കു ജോലി കിട്ടുമെന്ന നില വന്നു. കച്ചവടക്കാരായും സൈനികരായും ഏജന്റുമാരായുമൊക്കെ ഇഷ്ടം പോലെ ജോലി. ഇത് സ്കോട്‌ലൻഡിനെ പട്ടിണിയിൽ നിന്നു കരകയറ്റി. ഇപ്പോൾ അതിന് ഇന്ത്യയില്ലല്ലോ. എല്ലുകൾ അയഞ്ഞുതുടങ്ങുന്നതിൽ അദ്ഭുതമില്ല. (സദസിൽ നിന്നു ചിരി).
റയിൽവേയെപ്പറ്റി ആരോ ഇവിടെ പറഞ്ഞു. ബ്രിട്ടനുവേണ്ടിയാണ് റയിൽവേയും റോഡും ഉണ്ടാക്കിയതെന്ന് ജമൈക്കൻ ഹൈമ്മിഷനർ പറഞ്ഞല്ലോ. ബ്രിട്ടനിലെ നിക്ഷേപകർക്ക് വലിയ ലാഭം ഉറപ്പുകൊടുത്താണ് ഇന്ത്യയിൽ റയിൽവേ ഉണ്ടാക്കിയത്. ഇന്ത്യയിൽ നിന്നുള്ള നികുതിയിൽ നിന്ന് വൻ ലാഭം ബ്രിട്ടൻ അവർക്ക് ഉറപ്പുകൊടുത്തു. അതുകൊണ്ട് എന്തുണ്ടായി? കാനഡയിലോ ഓസ്ട്രേലിയയിലോ ഒരു മൈൽ റയിൽവേ ലൈൻ ഉണ്ടാക്കുന്നതിന്റെ ഇരട്ടി തുക ചെലവാക്കിയാണ് ഇന്ത്യയിൽ ഒരു മൈൽ റയിൽവേ ലൈൻ നിർമിച്ചത്. കൂടുതൽ പണം നിക്ഷേപകർ തന്നതിനാലാണിത്. ലാഭമെല്ലാം ബ്രിട്ടൻ ഉണ്ടാക്കി.
ഇന്ത്യയ്ക്ക് ബ്രിട്ടൻ നൽകിയ ധനസഹായത്തെപ്പറ്റി ഒരാൾ പറഞ്ഞു. ഇന്ത്യയുടെ മൊത്ത ആഭ്യന്തര ഉത്പാദനത്തിന്റെ 0.4 % മാത്രമാണ് ബ്രിട്ടൻ ഇന്ത്യയ്ക്കു നൽകിയ ധനസഹായം. ഇതിൽ കൂടുതൽ ഇന്ത്യൻ സർക്കാർ വളം സബ്സിഡിയായി നൽകുന്നുണ്ട് (സദസിൽ നിന്നു ചിരി).
ബ്രിട്ടിഷ് കോളനികളായിരുന്ന രാജ്യങ്ങളിലെ ഇപ്പോഴത്തെ പല പ്രശ്നങ്ങൾക്കും കാരണം കോളനിവാഴ്ചയാണ്. രാജ്യങ്ങൾക്കു നഷ്ടപരിഹാരം നൽകിയ ചരിത്രമുണ്ടോ എന്നൊരാൾ ചോദിച്ചു. ഇസ്രയേൽ, പോളണ്ട് തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങൾക്കു നഷ്ടപരിഹാരം ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇറ്റലി ലിബിയയ്ക്കു നഷ്ടപരിഹാരം നൽകി. ജപ്പാൻ കൊറിയയ്ക്കു നഷ്ടപരിഹാരം നൽകി. ബ്രിട്ടനും നഷ്ടപരിഹാരം നൽകിയ ചരിത്രമുണ്ട്–ന്യൂസീലൻഡിന്. എതിർപക്ഷത്തെ വാദങ്ങളുടെ സംക്ഷിപ്തമായി ടെക്സസിലെ പ്രയോഗം എടുത്തുപറയാം– ‘ഓൾ ഹാറ്റ് ആൻഡ് നോ കാറ്റിൽ’ (വെറും പുറംപൂച്ചു മാത്രം, കഴമ്പില്ല.)
ജനാധിപത്യത്തെപ്പറ്റി ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ പറയുന്നു. നിങ്ങൾ ജനങ്ങളെ കൊല്ലുകയും കൊല്ലാക്കൊല ചെയ്യുകയും ചെയ്ത് 200 വർഷം ഭരിച്ചിട്ട് അവസാനം ജനാധിപത്യം വന്നെന്നു പറഞ്ഞ് ആഘോഷിക്കുന്നു (കയ്യടി). ഞങ്ങൾക്കു ജനാധിപത്യം തന്നില്ല. ഞങ്ങൾക്കതു നിങ്ങളിൽ നിന്നു തട്ടിപ്പറിക്കേണ്ടിവന്നു.
ബ്രിട്ടൻ ഇന്ത്യയ്ക്കു നഷ്ടപരിഹാരം തരണമെന്നു പറയുമ്പോൾ എത്ര തുക വേണമെന്നു തീരുമാനിക്കുക ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. ഉണ്ടായ നഷ്ടത്തിനൊക്കെ വിലയിടാനാവില്ല. എന്നാൽ നഷ്ടപരിഹാരം നൽകുകയെന്ന തത്വമാണിവിടെ പ്രധാനം. തരാനുണ്ടെന്നു തത്വത്തിൽ സമ്മതിക്കുക. ഒരു ‘സോറി’ പറഞ്ഞാൽ അതു വലിയ കാര്യമാണ്. അടുത്ത 200 വർഷത്തേക്ക് ബ്രിട്ടൻ ഇന്ത്യയ്ക്ക് പ്രതിവർഷം നഷ്ടപരിഹാരമായി ഒരു പൗണ്ട് തരാൻ തീരുമാനിച്ചാലും ഞാൻ സന്തോഷവാനാണ്. എല്ലാവർക്കും നന്ദി.''
*******************************************************************************************************************
ലണ്ടനിൽ ശശി തരൂർ നടത്തിയ 'ബ്രിട്ടീഷ് വിരുദ്ധ പ്രസംഗം'..!
**********************************************
''എട്ടു മിനിറ്റാണ് എനിക്കു സംസാരിക്കാൻ തന്നിരിക്കുന്നത്. ‘ഹെൻറി എട്ടാമൻ പബ്ലിക് സ്പീക്കിങ് സ്കൂളി’ൽ പെട്ടയാളാണു ഞാൻ. ഹെൻറി എട്ടാമൻ ഭാര്യമാരോടു പറഞ്ഞതുപോലെ ‘ ഞാൻ നിങ്ങളെ കൂടുതൽ സമയം ബുദ്ധിമുട്ടിക്കില്ല’– (സദസ്സിൽ നിന്നു നിറഞ്ഞ കയ്യടി. ഹെൻറി എട്ടാമൻ രാജാവ് ആറു തവണ വിവാഹം കഴിച്ചിരുന്നു.) ഏഴാമത്തെ പ്രസംഗകനാണ് ഞാൻ. ഞാനിപ്പോൾ എന്നെ കാണുന്നത് ഹെൻറി എട്ടാമന്റെ അവസാനത്തെ ഭാര്യയെപ്പോലെയാണ്. നിങ്ങൾ എന്നിൽ നിന്നു പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതെന്താണെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം. അത് വ്യത്യസ്തയോടെ ചെയ്യാനാവുമോ എന്നെനിക്കുറപ്പില്ല.
ബ്രിട്ടൻ ഇന്ത്യയിലെത്തിയപ്പോൾ ലോക സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയിൽ ഇന്ത്യയുടെ പങ്ക് 23 ശതമാനമായിരുന്നു. ബ്രിട്ടിഷുകാർ പോയപ്പോഴേക്കും അത് നാലു ശതമാനത്തിൽ കുറവായി. ഇന്ത്യയെ കൊള്ളയടിച്ചത് ഉപയോഗിച്ചാണ് രണ്ടു നൂറ്റാണ്ടിലേറെ കാലം കൊണ്ട് ബ്രിട്ടൻ വളർന്നത്. ബ്രിട്ടനിലെ വ്യവസായവൽക്കരണം ഉണ്ടായത് ഇന്ത്യയിലെ വ്യവസായ നശീകരണത്തിൽ നിന്നാണ്. ഇന്ത്യയിലെ നെയ്ത്തുകാരുടെ കാര്യം തന്നെ എടുക്കാം. ബ്രിട്ടിഷുകാർ വരും മുൻപ് മസ്‌ലിൻ പോലെ മികച്ച തുണി ഉൽപാദിപ്പിച്ചിരുന്നവരാണ് ഇന്ത്യയിലെ നെയ്ത്തുകാർ. ലോകമെങ്ങും പ്രശസ്തി നേടിയവർ. ബ്രിട്ടിഷുകാർ എത്തി അവരുടെ കൈകൾ തല്ലിയൊടിച്ചു, തറികൾ തകർത്തു, നികുതികൾ ഏർപ്പെടുത്തി, അസംസ്കൃത വസ്തുക്കൾ ബ്രിട്ടനിലേക്കു കടത്തി. അവിടെ നിന്ന് ലോകമെമ്പാടും തുണി കയറ്റിയയച്ചു. ഇന്ത്യയിലെ നെയ്ത്തുകാർ പിച്ചക്കാരായി. ലോക വ്യാപാരത്തിൽ ഇന്ത്യയുടെ പങ്ക് 27 ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് രണ്ടു ശതമാനത്തിൽ താഴെ കുറഞ്ഞു. അതേസമയം റോബർട്ട് ക്ലൈവിനെപ്പോലെയുളള കൊളോണിയലിസ്റ്റുകൾ ഹിന്ദിയിലെ ലൂട്ട് എന്ന വാക്ക് അവരുടെ സ്വഭാവത്തെപ്പോലെ തന്നെ ഇംഗ്ലിഷ് നിഘണ്ടുവിലേക്കു കൊണ്ടുപോയി (കയ്യടി). ക്ലൈവ് ഓഫ് ഇന്ത്യ എന്നു ബ്രിട്ടൻ വിളിച്ചു. ഇന്ത്യ മുഴുവൻ അയാളുടെയാണെന്ന പോലെ. (കയ്യടി). 19–ാം നൂറ്റാണ്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഇന്ത്യ ബ്രിട്ടന്റെ ഏറ്റവും വലിയ കറവപ്പശുവായി മാറിയിരുന്നു. ബ്രിട്ടൻ ഉണ്ടാക്കിവിടുന്ന സാധനങ്ങൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ വാങ്ങുന്ന രാജ്യം, ബ്രിട്ടിഷുകാർക്ക് നല്ല ശമ്പളമുള്ള ജോലി ലഭിക്കുന്ന രാജ്യം. ഞങ്ങളെ അടിച്ചമർത്തിയതിന് ഞങ്ങൾ അങ്ങോട്ടു പണം കൊടുക്കേണ്ടിവന്നു.
19–ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പണക്കാരായ ബ്രിട്ടിഷുകാരിൽ അഞ്ചിലൊരുഭാഗം 30 ലക്ഷം ആഫ്രിക്കൻ അടിമകളെ കടത്തിയാണു പണമുണ്ടാക്കിയത്. 1833ൽ അടിമത്തം അവസാനിപ്പിച്ചപ്പോൾ 20 ദശലക്ഷം പൗണ്ടാണ് നൽകിയത്– ജീവൻ നഷ്ടപ്പെട്ടവർക്കുള്ള നഷ്ടപരിഹാരമായല്ല അതു നൽകിയത്, മറിച്ച് ഭൂമി നഷ്ടപ്പെട്ടവർക്കാണ് അതു നൽകിയത്.
ഇന്ത്യയെക്കുറിച്ചു പറയാം. പതിനഞ്ചു ദശലക്ഷത്തിനും 20 ദശലക്ഷത്തിനും ഇടയിൽ ഇന്ത്യക്കാർ ബ്രിട്ടിഷ് ഭരണകാലത്തു പട്ടിണി മൂലം മരിച്ചു. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധകാലത്ത് നാലു ദശലക്ഷം പേർ പട്ടിണി മൂലം മരിച്ച ബംഗാൾ ഏറ്റവും നല്ല ഉദാഹരണം. ബംഗാളിലെ ജനങ്ങൾക്കു കിട്ടേണ്ട ഭക്ഷണം മനപ്പൂർവം നൽകാതെ, ബ്രിട്ടനു ഭാവിയിൽ ഉപയോഗിക്കാൻ മാറ്റിവച്ചത് വിൻസ്റ്റൻ ചർച്ചിലാണ്. ഇതു ശരിയല്ലെന്നു ബ്രിട്ടിഷുകാർ തന്നെ ചർച്ചിലിനോടു ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയപ്പോൾ ചർച്ചിൽ ഫയലിന്റെ മാർജിനിൽ എഴുതി–‘‘എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇതുവരെ ഗാന്ധിജി മരിക്കാത്തത്?’’ 1943ൽ ചർച്ചിൽ ചെയ്തത് ഒരു ഉദാഹരണം മാത്രം. എത്രയോ ബ്രിട്ടിഷുകാർ ഇന്ത്യയോട് അതേ രീതിയിൽ പെരുമാറി. ബ്രിട്ടിഷ് സാമ്രാജ്യത്തിൽ സൂര്യനസ്തമിക്കാതിരുന്നതിൽ അദ്ഭുതമില്ല. കാരണം, ദൈവത്തിനു പോലും ഇരുട്ടത്ത് ബ്രിട്ടിഷുകാരെ വിശ്വാസമില്ലായിരുന്നു (കയ്യടി). ഒന്നാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ കാര്യമെടുക്കാം. ബ്രിട്ടിഷ് സൈന്യത്തിൽ യുദ്ധം ചെയ്തവരിൽ ആറിലൊരു ഭാഗം ഇന്ത്യക്കാരായിരുന്നു. 54,000 ഇന്ത്യക്കാർക്ക് ആ യുദ്ധത്തിൽ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെട്ടു. 65,000 ഇന്ത്യക്കാർക്കു പരുക്കേറ്റു. 4000 ഇന്ത്യക്കാരെ കാണാതാവുകയോ അവർ ജയിലിലടയ്ക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്തു. ഇന്ത്യയിലെ നികുതിദായകർ 100 ദശലക്ഷം പൗണ്ട് (അക്കാലത്തെ മൂല്യം) നികുതിയടയ്ക്കേണ്ടിവന്നു. ഇന്ത്യ ആറു ലക്ഷം തോക്കുകൾ നൽകി, 40 ദശലക്ഷം വസ്ത്രങ്ങൾ ഇന്ത്യയിൽ നിർമിച്ചു തയ്ച്ച് പുറത്തേക്കു കൊണ്ടുപോയി. ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് അക്കാലത്തു കൊണ്ടുപോയ വസ്തുക്കളുടെ മൂല്യം ഇന്നത്തെ മൂല്യമനുസരിച്ചു കണക്കാക്കിയാൽ 800 കോടി പൗണ്ട് ആണ്. ഇന്ത്യ പട്ടിണി അനുഭവിക്കുന്ന സമയത്തായിരുന്നു ഇതെന്ന് ഓർക്കണം.
രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധകാലത്തെക്കുറിച്ചു പറയാം. അത് കൂടുതൽ മോശമാണ്. 25 ലക്ഷം ഇന്ത്യക്കാരാണ് ബ്രിട്ടനുവേണ്ടി പൊരുതിയത്. 1945ലെ ബ്രിട്ടന്റെ യുദ്ധക്കടം 300 കോടി പൗണ്ട് ആയിരുന്നു. അതിൽ 125 കോടി പൗണ്ട് ഇന്ത്യയുടേതാണ്. ഈ പണം ഇതുവരെ തിരിച്ചുതന്നിട്ടില്ല.
സ്കോട്‌ലൻഡിനെപ്പറ്റി ഇവിടെയാരോ പറഞ്ഞു. കോളനിവൽക്കരണമാണ് സ്കോട്‌ലൻഡുമായുള്ള നിങ്ങളുടെ ബന്ധം അരക്കിട്ടുറപ്പിച്ചത്. ഇന്ത്യയിൽ ഇഷ്ടം പോലെ സ്കോട്‌ലൻഡുകാർക്കു ജോലി കിട്ടുമെന്ന നില വന്നു. കച്ചവടക്കാരായും സൈനികരായും ഏജന്റുമാരായുമൊക്കെ ഇഷ്ടം പോലെ ജോലി. ഇത് സ്കോട്‌ലൻഡിനെ പട്ടിണിയിൽ നിന്നു കരകയറ്റി. ഇപ്പോൾ അതിന് ഇന്ത്യയില്ലല്ലോ. എല്ലുകൾ അയഞ്ഞുതുടങ്ങുന്നതിൽ അദ്ഭുതമില്ല. (സദസിൽ നിന്നു ചിരി).
റയിൽവേയെപ്പറ്റി ആരോ ഇവിടെ പറഞ്ഞു. ബ്രിട്ടനുവേണ്ടിയാണ് റയിൽവേയും റോഡും ഉണ്ടാക്കിയതെന്ന് ജമൈക്കൻ ഹൈമ്മിഷനർ പറഞ്ഞല്ലോ. ബ്രിട്ടനിലെ നിക്ഷേപകർക്ക് വലിയ ലാഭം ഉറപ്പുകൊടുത്താണ് ഇന്ത്യയിൽ റയിൽവേ ഉണ്ടാക്കിയത്. ഇന്ത്യയിൽ നിന്നുള്ള നികുതിയിൽ നിന്ന് വൻ ലാഭം ബ്രിട്ടൻ അവർക്ക് ഉറപ്പുകൊടുത്തു. അതുകൊണ്ട് എന്തുണ്ടായി? കാനഡയിലോ ഓസ്ട്രേലിയയിലോ ഒരു മൈൽ റയിൽവേ ലൈൻ ഉണ്ടാക്കുന്നതിന്റെ ഇരട്ടി തുക ചെലവാക്കിയാണ് ഇന്ത്യയിൽ ഒരു മൈൽ റയിൽവേ ലൈൻ നിർമിച്ചത്. കൂടുതൽ പണം നിക്ഷേപകർ തന്നതിനാലാണിത്. ലാഭമെല്ലാം ബ്രിട്ടൻ ഉണ്ടാക്കി.
ഇന്ത്യയ്ക്ക് ബ്രിട്ടൻ നൽകിയ ധനസഹായത്തെപ്പറ്റി ഒരാൾ പറഞ്ഞു. ഇന്ത്യയുടെ മൊത്ത ആഭ്യന്തര ഉത്പാദനത്തിന്റെ 0.4 % മാത്രമാണ് ബ്രിട്ടൻ ഇന്ത്യയ്ക്കു നൽകിയ ധനസഹായം. ഇതിൽ കൂടുതൽ ഇന്ത്യൻ സർക്കാർ വളം സബ്സിഡിയായി നൽകുന്നുണ്ട് (സദസിൽ നിന്നു ചിരി).
ബ്രിട്ടിഷ് കോളനികളായിരുന്ന രാജ്യങ്ങളിലെ ഇപ്പോഴത്തെ പല പ്രശ്നങ്ങൾക്കും കാരണം കോളനിവാഴ്ചയാണ്. രാജ്യങ്ങൾക്കു നഷ്ടപരിഹാരം നൽകിയ ചരിത്രമുണ്ടോ എന്നൊരാൾ ചോദിച്ചു. ഇസ്രയേൽ, പോളണ്ട് തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങൾക്കു നഷ്ടപരിഹാരം ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇറ്റലി ലിബിയയ്ക്കു നഷ്ടപരിഹാരം നൽകി. ജപ്പാൻ കൊറിയയ്ക്കു നഷ്ടപരിഹാരം നൽകി. ബ്രിട്ടനും നഷ്ടപരിഹാരം നൽകിയ ചരിത്രമുണ്ട്–ന്യൂസീലൻഡിന്. എതിർപക്ഷത്തെ വാദങ്ങളുടെ സംക്ഷിപ്തമായി ടെക്സസിലെ പ്രയോഗം എടുത്തുപറയാം– ‘ഓൾ ഹാറ്റ് ആൻഡ് നോ കാറ്റിൽ’ (വെറും പുറംപൂച്ചു മാത്രം, കഴമ്പില്ല.)
ജനാധിപത്യത്തെപ്പറ്റി ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ പറയുന്നു. നിങ്ങൾ ജനങ്ങളെ കൊല്ലുകയും കൊല്ലാക്കൊല ചെയ്യുകയും ചെയ്ത് 200 വർഷം ഭരിച്ചിട്ട് അവസാനം ജനാധിപത്യം വന്നെന്നു പറഞ്ഞ് ആഘോഷിക്കുന്നു (കയ്യടി). ഞങ്ങൾക്കു ജനാധിപത്യം തന്നില്ല. ഞങ്ങൾക്കതു നിങ്ങളിൽ നിന്നു തട്ടിപ്പറിക്കേണ്ടിവന്നു.
ബ്രിട്ടൻ ഇന്ത്യയ്ക്കു നഷ്ടപരിഹാരം തരണമെന്നു പറയുമ്പോൾ എത്ര തുക വേണമെന്നു തീരുമാനിക്കുക ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. ഉണ്ടായ നഷ്ടത്തിനൊക്കെ വിലയിടാനാവില്ല. എന്നാൽ നഷ്ടപരിഹാരം നൽകുകയെന്ന തത്വമാണിവിടെ പ്രധാനം. തരാനുണ്ടെന്നു തത്വത്തിൽ സമ്മതിക്കുക. ഒരു ‘സോറി’ പറഞ്ഞാൽ അതു വലിയ കാര്യമാണ്. അടുത്ത 200 വർഷത്തേക്ക് ബ്രിട്ടൻ ഇന്ത്യയ്ക്ക് പ്രതിവർഷം നഷ്ടപരിഹാരമായി ഒരു പൗണ്ട് തരാൻ തീരുമാനിച്ചാലും ഞാൻ സന്തോഷവാനാണ്. എല്ലാവർക്കും നന്ദി.''
***************************************************
reparation
ˌrɛpəˈreɪʃ(ə)n/
noun
- the action of making amends for a wrong one has done, by providing payment or other assistance to those who have been wronged."the courts required a convicted offender to make financial reparation to his victim"
synonyms: amends, restitution, redress, compensation, recompense, repayment,atonement; More
- the compensation for war damage paid by a defeated state.plural noun: reparations"the Treaty of Versailles imposed heavy reparations and restrictions on Germany"
No comments:
Post a Comment